چرا مسیحی شدم؟

گاه از ما سؤال می‌شود که چرا به مسیح ایمان آوردیم و به اصطلاح چرا مسیحی شدیم‌. اگر از شما سؤال کنیم که "شما" چرا به مسیح آوردید، چه جواب می‌دهید؟

اغلبِ مسیحیانی که با این سؤال مواجه می‌شوند، پاسخ‌هایی مانند این می‌دهند‌: "من به مسیح ایمان آوردم‌، چون او به من شادی داد؛ به من امید داد؛ به من آرامش داد؛ مرا از افسردگی نجات داد؛ فلان بیماری را داشتم‌، مرا شفا داد؛ زندگی برایم پوچ و بی‌معنی بود، او به زندگی من هدف بخشید؛ در فلان گناهان بودم‌، مرا آزاد کرد؛ در فلان نوع مشکلات شخصی یا خانوادگی یا مالی بودم‌، به دادم رسید؛ بدنبال حقیقت بودم‌، او را یافتم‌." جواب‌ها اغلب حول و حوش این مسائل می‌چرخد.

تمام این جواب‌ها که بیانگر علت ایمان آوردن ما به مسیح است‌، و سایر جواب‌های مشابه‌، بسیار درست و بجا و اصیل است‌. اما طبق تعالیم عهدجدید، همۀ اینها فقط می‌توانند "علت اولیۀ‌" ایمان ما به مسیح باشند. اینها مانند جرقه‌هایی هستند که ایمان را در قلب ما شعله‌ور می‌سازند.

اما اگر عهدجدید را مطالعه کنیم‌، خواهیم دید که بدون هیچگونه پرده‌پوشی یا تعارف‌، برای دعوت انسان بسوی ایمان به مسیح‌، علتی روشن بیان می‌دارد و آن نیز رهایی از "عذاب جاودانی‌" و پناه آوردن به "حیات جاودانی‌" است‌. این نکته‌ای است که متأسفانه امروزه کمتر به آن اشاره می‌شود، اما اساس تعلیم عهدجدید را تشکیل می‌دهد. در عهدجدید هیچگاه تعلیم داده نشده که انسان باید به مسیح ایمان بیاورد تا فقط در این دنیا به آرامش و چیزهای دیگر دست یابد. هدف اصلی خدا، اعطای "حیات جاودانی‌" است که البته این حیات از همین جهان آغاز می‌شود (برای نمونه‌، به یوحنا ۳:‏۱۶ مراجعه کنید). هشدار دربارۀ داوری آینده و آمدن ملکوت آسمان‌، اساس پیام یحیای تعمیددهنده‌، خودِ خداوند ما عیسی مسیح‌، و رسولان او را تشکیل می‌داد (مراجعه کنید به متی ۳:‏۷-۱۰ و ۴:‏۱۷ و اعمال ۱۷:‏۳۰ و ۳۱).

بعضی می‌گویند که "ما از ترس جهنم به مسیح ایمان نیاوردیم‌، بلکه چون او را دوست داریم‌، او را پیروی می‌کنیم‌." این قبیل مسیحیان اگر می‌دانستند عذاب جاودانی چیست‌، قطعاً چنین چیزی نمی‌گفتند و چنین منتی هم بر سر مسیح نمی‌گذاشتند!!! عذاب جهنم واقعی است و بسیار هولناک‌. اگر کسی به مسیح ایمان نیاورد، وارد عذاب جاودانی خواهد شد و اگر شما به‌عنوان مسیحی‌، در ایمان و قدوسیت ثابت نمانید، وارد عذاب جاودانی خواهید شد! این حقیقت انجیل است‌.

افسوس که امروزه هشدارِ عذاب جاودانی و وعدۀ پرشکوه حیات جاودانی کمتر موعظه می‌شود! گویا در دنیای روشنفکرمآب امروز، صحبت دربارۀ این مسأله باعث خجالت است‌. شاید فکر می‌کنیم که مردم ما را مسخره خواهند کرد. پولس را هم در آتن مسخره کردند. اما او با شجاعت‌، همین پیغام داوری را به اهالی فیلسوف‌مآب و روشنفکر آتن اعلام کرد.

● بدون مسیح عذاب جاودانی حتمی است‌

● اگر شما به‌‌عنوان مسیحی‌، در ایمان و قدوسیت ثابت نمانید، وارد عذاب جاودانی خواهید شد! این حقیقت انجیل است‌.

ایمانداران گرامی‌، ایمان راسخ و دلبستگی شدید به حیات جاودانی و چشم دوختن به آن‌، اساس انجیل است‌. بدون دلبستگی و امید به آن‌، زندگی مسیحی ما دچار اشکالات خواهد شد و دلبستگی و چشم‌دوختن به آن‌، باعث کمک و برکات فراوان‌.

کمک به درک و تحمل رنج‌ها

زندگی در این جهان‌، پر از مشکلات و رنج‌های مختلف است‌، رنج‌ها و مشکلاتِ ناشی از نفس خودمان یا از بیماری‌ها، یا از مظالم و بی‌عدالتی‌های اجتماعی‌. خدا در عهدجدید وعده نداده که در هر موردی ما را از هر خطر و درد و رنجی رهایی خواهد داد؛ اما وعده داده که در همۀ اینها در کنار ما خواهد بود. یک مسیحی ممکن است دچار مشکلات شود، بیمار شود، مورد انواع مختلف ظلم قرار گیرد، و حتی به‌خاطر ایمانش در معرض مرگ قرار گیرد و کشته شود. آیا می‌دانید حکم خدا چیست‌؟ "امین بمان‌، حتی تا به مرگ‌!" وعدۀ او این است که اگر در تمام این رنج‌ها و مشکلات امین بمانیم‌، در عالم آینده به ما حیات جاودانی خواهد داد. امید به آسودگی ابدی و حیات جاودانی بود که به پولس قدرت می‌داد رنج‌ها و ظلم‌های برادران دروغین و دشمنان خود را تحمل کند و حتی حاضر باشد بمیرد.

بلی‌، او رنج می‌برد؛ ولی تحمل می‌کرد، چون می‌دانست جلال جاودانی در انتظار اوست‌. او می‌فرماید‌: «زیرا یقین می‌دانم که دردهای زمان حاضر نسبت به آن جلالی که در ما ظاهر خواهد شد، هیچ است‌» (رومیان ۸:‏۱۸). فقط امید به زندگی پرشکوه جاودانی است که می‌تواند به ما قوت بخشد تا دردهای زمان حاضر را تحمل کنیم‌. نظام این دنیا منحط و فاسد است‌، برای همین درد و رنج به‌همراه دارد. اما خدا به‌زودی این نظام را برهم خواهد زد و نظام جدیدی بوجود خواهد آورد که در آن درد و رنج و اشک نخواهد بود. این وعده را برای خود تکرار کنید و به سایر مسیحیان نیز برسانید. این بسیار حیاتی است‌.

کمک به زندگی مقدس‌

بسیاری از ایمانداران‌، زندگی خداپسندانه‌ای ندارند؛ اما متأسفانه فکر می‌کنند که در آخرت وارث حیات جاودانی خواهند شد. متأسفانه این یک فریب است‌. فقط آن دسته از ایمانداران وارث حیات جاودانی خواهند شد که «به ابتدای اعتماد خود تا به انتها سخت متمسک‌» باشند (عبرانیان ۳:‏۱۴). یا باز به‌قول نویسندۀ عبرانیان‌، «چگونه رستگار گردیم اگر از چنین نجاتی عظیم غافل باشیم‌؟» (عبرانیان ۲:‏۳). تلاش برای فرار از عذاب جاودانی و بدست آوردن حیات جاوید، ما را تشویق و کمک می‌کند که در این دنیا زندگی مقدس و درستی داشته باشیم‌.

پولس در رساله به فیلیپیان ۳:‏۸-۱۴ بیان می‌کند که تمام امتیازات دنیوی خود را ترک کرده تا مسیح را بشناسد، شریک رنج‌های او بشود و شریک قوت قیامت او بشود به‌خاطر اینکه به هر قیمتی که شده‌، به حیات جاودانی دست بیابد. پولس حاضر بود هر مشقتی را تحمل کند و نفس و خواسته‌های خود را انکار کند تا بلکه به حیات جاودانی برسد.

ایماندار عزیز، اگر بدانی زندگی روحانی ضعیف و خدای‌ناکرده‌، زندگی ناپاکت سرانجام تو را به عذاب جاودانی خواهد کشاند، آیا تلاش نخواهی کرد مطابق کلام خدا زندگی کنی‌؟ پس لازم است به هشدارِ دیگرِ نویسندۀ رسالۀ عبرانیان به دقت توجه بکنیم‌‌: «پس چون این وعدۀ ورود به آرامش هنوز باقی است‌، ما باید بسیار مواظب باشیم مبادا کسی در میان شما پیدا شود که این فرصت را از دست داده باشد» (عبرانیان ۴:‏۱).

کمک به بشارت‌

مدتی پیش در یک گروه‌، در خصوص پیغامی که ما برای بی‌ایمانان داریم‌، بحث می‌کردیم‌. شخصی به من گفت‌‌: "با آقای دکتری برخورد کردم که هم ثروت داشت و هم آرامش فکر و وجدانی آسوده‌. من واقعاً نمی‌دانستم با چه پیغامی او را به‌طرف مسیح دعوت کنم‌." به او گفتم‌‌: "آیا به او هشدار دادی که اگر توبه نکند، به جهنم و عذاب جاودانی خواهد رفت‌؟"

عجیب است که امروزه‌، هشدار دربارۀ عذاب جاودانی از پیغام ما رخت بربسته‌. اما اکثر تعالیم مسیح دربارۀ ملکوت آسمان و زندگی آینده است‌. تعالیم رسولان هم پر است از این تعلیم‌. هر پیغام اصیل به یک بی‌ایمان‌، باید حتماً حاوی هشدار دربارۀ جهنم و نوید زندگی ابدی باشد. در کنار آن‌، می‌توانید به برکاتی که در این دنیا نصیبش خواهد شد نیز اشاره کنید.

عزیزان‌، بیایید نگاهمان را به آسمان بدوزیم‌. به آسمان دل ببندیم چرا که زندگی واقعی ما با مسیح در آنجاست (کولسیان ۳:‏۱-۳).